ما بدین ره ,نه پی حشمت و جاه آمده ایم
از بد حادثه اینجا به پناه آمده ایم
این شعر از حافظه . نمی دونم اون از این بیت منظورش چی بوده اما ما یاد گرفتیم که هر چیزی رو اون جور که دوست داریم واسه خودمون تعبیر کنیم نمی دونم شایدم اشتباه می کنم اما ما جونای ایران زیاد تفریح و سرگرمی درست و حسابی نداریم واسه همینم اکثر ما با چیزایی خودمونو مشغول می کنیم که شاید زیادمطلوب نیست یه عده ای می ریم ((ببخشید که بی پرده حرف می زنم)) ول می گردیم و مثالا خودمونو با جنس مخالف سرگرم می کنیم ((دختر بازی یا پسر بازی))یه عده ای جاهل می شیم ویه عده دیگه با مشروب خوردن حال می کنن حالا اینا یه جورایی قابل تحمله اما...
اما یه عده ی دیگه ای که متاسفانه تعدادشون کم نیست می رون سراغ مواد میرن پی نشئی می رن توی یه جاده که از همون اول خاکیه آخرشم فنا شدنه البته من که دارم اینا رو میگم فکرنکنین که من یه بچه مثبتم ها فکر نکنین که من از اون بچه خوبام نه من خودم شاید تمام این راه ها رو رفتم همشونو ولی امروز هیچ کارم. امروز دیگه دنبال هیچ کدوم از اینا نیستم شاید واسه همینه که خودمو رو به وبلاگ نویسی سرگرم میکنم شاید واسه همینه که خودمو این جوری سر گرم میکنم شاید تا حالا منظورمو از بیت بالا فهمیده باشین من شاید دیگه آخر خطم دیگه کاری نموده که نکره باشم دیگه ...
زندگی برای ما دونیمه داره :
نیمه اول اون به انتظار نیمه دوم میشینم و نیمه دوم حسرت نیمه اول و می خوریم
خداوندا…
آرامشی عطا فرما , تابپذیرم
آنچه را که نمی توانم تغییر دهم
شهامتی…
تا تغییر دهم آنچه را که می توانم
و دانشی …
که تفاوت این دو را بدانم
آمین.
